MoRaL

Qué se pode facer por cartos?ou mellor aínda: Qué nois permite a conciencia facer por cartos?

Temos un caso próximo: a rapaza de Arcade que posou na Interviú despois de sair do cárcere. Existen múltiples opinións: que é horrible o que fai, que está ben, que cada quen co seu corpo fai o que queira, que os cartos xustifícanno todo, que o que fai é “aproveitala fama instantanea”. Estas últimas fanme pensar neses ‘realitixous’ como o Gran Irman, Operación Triunfo ou demais lixo televisivo que moven audiencias imposibles e que, en consecuencia, páganse moi ben. Tamén me lembran a fama excesivamente curta que acaba por esgotarse noutras tantas horas de programas rosas.

O tema que nos ocupa trátase dun tema moral. A moral é ese garda civil que personal que che impón normas non escritas. Con cartos podemos viaxar, ter unha calidade de vida excelente, mercar canto vicio se nos apeteza... podemos incluso mercar un anaco de universo (recordade a venda de estrelas). Non son estas tentacións dabondo como para desexalos cartos? Estas tentacións son os pilares da nosa ambición: cando temos un dedo quermolo brazo e aspiramos ó corpo enteiro.

Hoxe por hoxe os cartos atópanse baixo as pedras sempre que estemos dispostos a collelo rifle e matar a ese garda persoal que chamamos conciencia. Queres cartos? Só precisalo Photoshop e unha historia con algún famoso algo crible; darlle de golpes a un vello, gravalo e colgalo na internet...

Está visto que cada día as papeleiras recollen mais conciencias mortas ca chicles. E eses gardas persoais andan a rañala barriga en lugar de facer cumplila sinxela norma do respeto.

Consideramos esto un problema?